Жаба азёрная (лац. Rana lessonae-захапляльны ўзор амфібійнай фаўны, якая жыве ў вадаёмах Беларусі. Гэты маленькі земнаводны валодае унікальнымі асаблівасцямі, прывабным знешнім выглядам і інтрыгуючым паводзінамі.
Цела жабы азёрнай мае гладкую і бліскучую скуру, афарбаваную ў розныя адценні зеляніны або карычневага колеру, што дапамагае ёй знікнуць сярод расліннасці навакольнага асяроддзя. Яна мае падоўжаную мыску, буйныя вочы з вертыкальнымі зрэнкамі і доўгія і стройныя заднія ногі, прызначаныя для хуткага і эфектыўнага скачка.
Жаба азёрная валодае нядрэнны працягласцю жыцця, дасягаючы ў сярэднім 6-8 гадоў. Яна дасягае палавой сталасці прыкладна ва ўзросце 2-3 гадоў. У перыяд размнажэння, які прыпадае на травень-чэрвень, самцы выпускаюць характэрны квакаючы гук, каб прыцягнуць самак. Пасля паспяховага спарвання самка адкладае ад 600 да 1500 яек у групе або ланцужку на водныя расліны. Пасля каля 2-3 тыдняў вылупляюцца ікрынку, з якіх затым з'яўляюцца далікатныя і маленькія лічынкі.
Жаба азёрная з'яўляецца драпежнікам і ў сваім рацыёне аддае перавагу разнастайную ежу. Галоўным чынам, яна сілкуецца казуркамі, такімі як мухі, камары, стракозы і жукі, якія яна ловіць з дапамогай свайго хуткага і дакладнага мовы. Аднак, яна таксама можа есці дробных водных бесхрыбтовых, а часам нават і дробных рыб.
1) Жаба азёрная валодае здольнасцю мяняць свой колер у залежнасці ад навакольнага асяроддзя, што дазваляе ёй знікаць на вачах у драпежнікаў і паляўнічых.
2) Падчас зімовага сну, жабы азёрныя спускаюцца на дно вадаёмаў і запавольваюць свой абмен рэчываў, каб выжыць у халодных умовах.
3) У самцоў жаб азёрных маюцца ўнутраныя гартані, якія дапамагаюць ім выдаваць моцныя і пранізлівыя гукі падчас спарвання.
Жаба азёрная аддае перавагу жыць у прэсных вадаёмах, такіх як азёры, сажалкі і балоты. Яна аддае перавагу месцы з густой расліннасцю і дастатковай колькасцю хованак, каб схавацца ад драпежнікаў і паляўнічых. Гэты від жабы з'яўляецца эндэмічным для Беларусі і лічыцца адным з найбольш характэрных насельнікаў мясцовай фаўны.
Жаба азёрная пышна адаптавалася да сваёй асяроддзі пражывання, выказваючы сваю ўнікальнасць праз свой знешні аблічча, здольнасць мяняць колер, драпежніцкую прыроду і здольнасць да размнажэння. Яе прысутнасць у беларускай прыродзе з'яўляецца неад'емнай часткай багацця мясцовай экасістэмы.